Nie ma Wolności bez Krasnoludków
 

KRÓTKA BIOGRAFIA Majora

Waldemar Major Fydrych urodził się 8 kwietnia 1953 w Toruniu pod znakiem astrologicznego Barana. Jest absolwentem wydziału historii i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2012 roku obronił doktorat na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Działalność artystyczną  i opozycyjną rozpoczął już jako student w latach siedemdziesiątych. Po sierpniu 80 i powstaniu Solidarności, dwa miesiące później wraz z przyjaciółmi stworzył we Wrocławiu “Ruch Nowej Kultury". To właśnie wtedy napisał i opublikował "Manifest Socjalistycznego Surrealizmu", w którym stwierdził, że rząd komunistyczny był sam w sobie tak surrealistyczny, że mógł być uważany za dzieło sztuki i że nawet pojedynczy milicjant stojący na ulicy był takim dziełem.

W czasie pierwszych lat stanu wojennego, w okresie 1981 - 1982 Polacy zapoznali się bliżej z działalnością "Majora" poprzez jego kolorowe graffiti krasnoludków malowane na plamach zakrywających antyreżimowe slogany pisane na murach przez opozycję. W sumie ponad tysiąc takich wizerunków, namalowanych przez Majora i jego przyjaciół, postało w największych polskich miastach kraju.

Od 1986 r., używając swego "Manifestu Socjalizmu Surrealistycznego" jako podstawy ideologicznej, rozpoczął organizowanie serii happeningów które przeszły do historii pod nazwą “Pomarańczowa Alternatywa". Posiłkując się absurdem i humorem w pokojowych akcjach, których liczba przekroczyła sześćdziesiąt, Pomarańczowa Alternatywa umiejętnie podcinała autorytet militarnego reżimu i rozwiewała lęk przed nim. W niektórych happeningach brali udział ludzie odziani w pomarańczowe czapki, podobne do czapek krasnoludków malowanych przez Fydrycha na murach, co spowodowało, że zaczęto ich także określać jako "krasnoludki".

Fydrych stwierdził, że trudno jest traktować milicję poważnie, kiedy milicjanci się pytają dlaczego brał udział w nielegalnym zgromadzeniu krasnoludków. Na tym właśnie polegała siła Pomarańczowej Alternatywy – dzięki niej obywatele przestawali się bać sił porządkowych.

Pomimo pozorów zabawy, happeningi Pomarańczowej Alternatywy uzbrajały ludzi w siłę i odporność wobec represywnych zachowań milicji. W ten sposób ruch "Pomarańczowa Alternatywa" stał się jednym z najważniejszych prekursorów taktyki "rewolucji karnawałowej", dziś nierzadko stosowanej we współczesnych konfliktach politycznych i społecznych.

Jednocześnie, poprzez "pozwolenie na udział" milicji i służbowych UB w swych akcjach, które stopniowo zaczynały pozyskiwać ich ludzką sympatię,  Pomarańczowa Alternatywa otworzyła drzwi do dialogu między dwoma zwaśnionymi stronami dychotomicznego Polskiego społeczeństwa: zwykłymi obywatelami a ludźmi reżimu, którzy nierzadko znaleźli się po złej stronie przez przypadek lub wygodnictwo.

Waldemar "Major" Fydrych za swe działania był wielokrotnie nagradzany: m.in. w 1988 roku otrzymał nagrodę Solidarności od wydawnictwa Puls w Londynie, oraz nagrodę Polkul od Polonii w  Australii. Jest on także pierwszym i ostatnim odbiorcą nagrody "Popiół i Diament" nadanej mu w 1988 roku przez nagrodzonego Oskarem, wybitnego polskiego reżysera, Andrzeja Wajdę.

“Wynagradzany" był także szczególną uwagą reżimowego ministerstwa spraw wewnętrznych w Polsce, które obserwowało Majora Fydrycha i jego działalność. W marcu 1988 roku, w czasie happeningu, podczas którego rozdawał na ulicy podpaski higieniczne – produkt brakujący w owych czasach – Waldemar Fydrych został aresztowany i osadzony w więzieniu na trzy miesiące. Wobec masowych protestów został jednakże wkrótce wypuszczony.

Obecnie mieszka w Warszawie wraz ze swymi dwoma psimi pupilami, Fajtusią i Fionką, oraz życiową partnerką, Agnieszką. Nadal maluje krasnoludki, ale szczęśliwie dla polskich władz, umiejętnie pozostaje poza zasięgiem więziennictwa.